پیوگلیتازون ۳۰ و ۱۵

دسته دارویی:

ضد دیابت ( از مشتقات تیازولیدین دیون)

موارد مصرف دارو:

پیوگلیتازون به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد دیابت، مکمل ورزش و رژیم غذایی جهت بهبود شاخص گلایسمیک در درمان دیابت غیر وابسته به انسولین (دیابت نوع II) می باشد.

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

پیوگلیتازون از طریق فعال سازی گیرنده های ویژه ای به نام -PPAR در بافت های چربی، ماهیچه ها و کبد سبب تنظیم بیان ژن های پاسخگو نسبت به انسولین و در نتیجه کنترل متابولیسم گلوکز و اسیدهای چرب می شود. این دارو همچنین با کاهش مقاومت نسبت به انسولین در بافت های محیطی و کبد سبب افزایش برداشت گلوکز وابسته به انسولین و کاهش خروجی گلوکز کبد می شود.

راهنمای عمومی برای بیمار:
این دارو برای بیماری شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران جدا خودداری نمایید.
– لطفا پیش از مصرف این دارو، برگه راهنما را به دقت مطالعه نمایید. همچنین این برگه راهنما را نزد خود نگه دارید چون ممکن است به خواندن مجدد آن نیاز پیدا کنید.
– قبل از مصرف این دارو در صورتی که خانم باردار یا شیرده هستید یا قصد باردار شدن دارید و یا در صورت داشتن سابقه حساسیت نسبت به این دارو و در صورت ابتلا به سایر بیماری ها یا مصرف سایر داروها با پزشک خود مشورت نمایید (رجوع شود به قسمت هشدارها).

موارد منع مصرف:
سابقه حساسیت به پیوگلیتازون: ابتلا به انواعی از نارسایی قلبی؛ سرطان مثانه فعال یا سابقه ابتلا به سرطان مثانه؛ دفع خون در ادرار با علت ناشناخته .

مصرف دارو در بارداری و شیردهی:
از داروهای گروه C برای مصرف در بارداری از مصرف دارو در دوران بارداری و شیردهی خودداری شود.

هشدارها و احتیاطات مصرف:
– مصرف پیوگلیتازون به همراه سایر داروهای ضد دیابت به ویژه انسولین سبب احتباس مایعات در بدن و تشدید نارسایی قلبی می شود. قطع مصرف دارو یا تنظیم دوز در صورت ابتلا به بیماری های قلبی عروقی تحت نظر پزشک متخصص ضروری می باشد.
– مصرف پیوگلیتازون در بیماران مبتلا به ادم با احتیاط صورت گیرد.
– به دلیل اثرات ناشناخته پیوگلیتازون بر کبد پیش از شروع درمان با این دارو پایش سطح آنزیم های کبدی توصیه می شود. در صورت بالاتر بودن سطح ALT به میزان ۳ برابر حداکثر میزان مجاز شروع درمان با پیوگلیتازون تا شناسایی عامل اختلال کبدی، توصیه نمی شود.
– مصرف این دارو در بیماران دارای ریسک فاکتورهای شکستگی استخوان ها بویژه در زنان مبتلا به دیابت توصیه نمی شود. افزایش وقوع شکستگی استخوان در زنان تحت درمان با پیوگلیتازون در استخوان لگن مشاهده شده است.
– مصرف پیوگلیتازون به همراه سایر داروهای ضد دیابت بویژه انسولین و مشتقات سولفونیل اوره به دلیل تشدید ریسک افت قند خون می بایست با احتیاط صورت گیرد.
– مواردی از ادم لکه زرد شبکیه در بیماران مصرف کننده پیوگلیتازون گزارش شده است. معاینات منظم چشم پزشکی در این بیماران توصیه می شود. در صورت ابتلا به تاری دید یا کاهش قدرت بینایی در اسرع وقت به چشم پزشک مراجعه نمایید.
– به دلیل اثرات تحریک کننده این دارو بر تخمک گذاری و ریسک بارداری ناخواسته در زنان در سنین بارداری استفاده از عوامل ضد بارداری کافی توصیه می شود.
– در بیماران مبتلا به بیماری های کبدی با احتیاط مصرف شود.
– ایمنی و کارایی این دارو در بیماران کودک و نوجوان مورد ارزیابی قرار نگرفته است. در سالمندان با احتیاط مصرف شود.

مسمومیت:

در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده سریعا به پزشک و یا مراکز درمانی مراجعه نمایید.
مقدار و نحوه صحیح مصرف دارو:
مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید، اما مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است: بزرگسالان: ۱۵ یا ۳۰ میلی گرم یک بار در روز تا حداکثر ۴۵ میلی گرم روزانه.
– اگر دارو را در چند وعده میل میکنید و مصرف یک نوبت را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف نمایید، ولی اگر زمان نوبت بعدی فرا رسیده باشد از مصرف آن خودداری نموده و طبق برنامه مصرف دارو را ادامه دهید. از دو برابر کردن میزان مصرف دارو بپرهیزید.

عوارض جانبی دارو:

هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت بروز عوارض زیر و یا عوارضی غیر از آنچه در برگه راهنما قید گردیده است، با پزشک ، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرید: عوارض شایع یا بسیار شایع: کم خونی، التهاب مفاصل، سرگیجه، اختلالات گوارشی، دفع خون در ادرار، سردرد، بی حسی، ادم، ناباروری، اختلالات بینایی و افزایش وزن. عوارض غیر شایع: تغییر سطح چربی خون، سرطان مثانه، خستگی، افت قند خون، بی خوابی، دفع پروتئین در ادرار، تعریق. عوارض نادر: اختلال عملکرد کبدی.

تداخلات دارویی:

– مصرف همزمان پیوگلیتازون و آتورواستاتین به مدت ۷ روز سبب کاهش غلظت سرمی هر دو دارو شده است.
– مصرف همزمان با داروهای القا کننده سیتوکروم کبدی نوع ۲C8 مانند ریفامپین سبب کاهش غلظت پیوگلیتازون و کاهش اثرات درمانی می شود و مصرف همزمان با داروهای مهار کننده سیتوکروم کبدی نوع ۲C8 مانند جم فیبروزیل، کتوکونازول و تری متوپریم سبب افزایش غلظت پیوگلیتازون و ریسک افت قند خون می شود.
– مصرف همزمان با پرگابالین، انسولین و سایر داروهای ضد دیابت خوراکی ممکن است سبب افزایش ریسک احتباس مایعات در بدن گردد.
– مصرف همزمان با داروهای ضد بارداری هورمونی مانند اتینیل استرادیول ممکن است سبب کاهش غلظت این داروها در خون گردد. – مصرف همزمان با دیورتیک های تیازیدی ممکن است سبب کاهش اثرات درمانی پیوگلیتازون شود.
– مصرف همزمان با سالیسیلات ها، مهار کننده های انتخابی برداشت سروتونین، مهارکننده های مونو آمینو اکسیداز و آندروژن ها به دلیل احتمال افزایش اثرات کاهش قند پیوگلیتازون با احتیاط صورت گیرد.
– مصرف همزمان پیوگلیتازون با نیفدیپین و میدازولام ممکن است سبب کاهش غلظت پلاسمایی این دو دارو گردد.

شرایط نگهداری:
– دارو را در دمای زیر ۳۰ درجه سانتیگراد و دور از نور و رطوبت نگهداری نمایید.
– دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.