نودیاکس ۵۰۰ و ۱۰۰۰

دسته دارویی:
ضد دیابت.
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
منفورمین از طریق کاهش سنتز گلوکز در کبد و افزایش حساسیت به انسولین از طریق افزایش برداشت و مصرف گلوکز توسط بافت های محیطی، اثر می کند.
موارد مصرف دارو:
متفورمین به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد دیابت خوراکی در درمان دیابت غیر وابسته به انسولین (دیابت تیپ II)، در افرادی که بیماری آنها از طریق رژیم غذایی، ورزش و کاهش وزن قابل کنترل نباشد، بکار می رود. این دارو در درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک نیز به کار می رود.
راهنمای عمومی برای بیمار:
این دارو برای بیماری شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران جدا خودداری نمایید.
-لطفا پیش از مصرف این دارو، برگه راهنما را به دقت مطالعه نمایید. همچنین این برگه راهنما را نزد خود نگه دارید چون ممکن است به خواندن مجدد آن نیاز پیدا کنید.
– قبل از مصرف این دارو در صورتی که خانم باردار یا شیرده هستید یا قصد باردار شدن دارید و یا درصورت داشتن سابقه حساسیت نسبت به متفورمین، غذاها، رنگها و مواد محافظ و در صورت ابتلا به سایر بیماری ها یا مصرف سایر داروها با پزشک خود مشورت نمایید.
موارد منع مصرف:
نارسایی کبدی کلیوی، سکته قلبی، نارسایی تنفسی و شوک قلبی، ابتلا به اسیدوز لاکتیک، بیماری های عفونی، سوختگی شدید، جراحی، تروما، دهیدراتاسیون، اغمای دیابتی و کتواسیدوز، در شرایطی که بیمار باید تحت جراحی قرار گیرد (مصرف متفورمین زیر نظر پزشک ۴۸ ساعت قبل از جراحی قطع شده و تا ۴۸ ساعت بعد از جراحی و تا حصول اطمینان از عملکرد نرمال کلیه ها از مصرف آن خودداری گردد) و آزمایشات تشخیصی که در آنها از مواد حاجب با ترکیبات ید دار استفاده می شود (متفورمین تا ۴۸ ساعت بعد از انجام آزمایش و تا حصول اطمینان از عملکرد نرمال کلیه ها نباید مصرف شود.).
مصرف دارو در بارداری و شیردهی:
متفورمین داروی مناسبی برای درمان دیابت تیپ II در دروان بارداری نمی باشد؛ زنان باردار در مورد جایگزین نمودن متفورمین با انسولین، بایستی با پزشک خود مشورت نمایند. با توجه به ترشح متفورمین در شیر، امکان افت قند خون یا دیگر عوارض جانبی در نوزادان وجود دارد. در مورد مصرف این دارو در دوران شیردهی با پزشک مشورت شود.
هشدارها و احتیاطات مصرف:
در صورت بروز علایم کاهش قند خون شامل اضطراب، تاری دید، سردرد، گرسنگی بیش از حد، کاهش تمرکز، تهوع، خستگی یا ضعف غیر معمول و تعریق سرد، به پزشک خود اطلاع دهید. در صورت بروز علایم لاکتیک اسیدوزیس شامل اسهال، استفراغ، درد های شکمی به همراه گرفتگی های عضلانی، بلافاصله مصرف دارو را قطع نموده و سریعا به پزشک مراجعه نمایید. به دلیل احتمال کاهش سطح ویتامین ۱۲ B و اسید فولیک، کنترل آنها در طول درمان توصیه می شود. از مصرف الکل و نوشابه های حاوی الکل پرهیز نمایید. در صورتی که قصد انجام عکس برداری همراه با تزریق ماده حاجب ید دار یا جراحی دارید، حتما قبل از آن با پزشک خود مشورت نمایید (رجوع شود به قسمت موارد منع مصرف). اسیدوزی شامل اسهال، استفراغ، درد های شکمی به همراه گرفتگی های عضلانی، بلافاصله مصرف دارو را قطع نموده و سریعا به پزشک مراجعه نمایید. //به دلیل احتمال کاهش سطح ویتامین ۱۲ B و اسید فولیک، کنترل آنها در طول درمان توصیه می شود. از مصرف الکل و نوشابه های حاوی الکل پرهیز نمایید. در صورتی که قصد انجام عکس برداری همراه با تزریق ماده حاجب بد دار با جراحی دارید، حتما قبل از آن با پزشک خود مشورت نمایید (رجوع شود به قسمت موارد منع مصرف).//
مسمومیت:
در صورت مصرف اتفاقی مقادیر بیش از حد توصیه شده و بروز مسمومیت پزشک را مطلع سازید. مقدار و نحوه صحیح مصرف دارو:
مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می نماید، اما مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است بزرگسالان: تک درمانی: شروع درمان: ۵۰۰ میلی گرم دو بار در روز به همراه غذا صبح و شب که متناسب با پاسخ بیمار هر هفته ۵۰۰ میلی گرم و حداکثر تا ۲۵۵۰ میلی گرم در روز می تواند افزایش یابد و یا ۸۵۰ میلی گرم در روز که متناسب با پاسخ بیمار هر دو هفته ۸۵۰ میلی گرم و حداکثر تا ۲۵۵۰ میلی گرم در روز همراه وعده غذایی صبح می تواند افزایش یابد. درمان نگهدارنده: ۵۰۰ تا ۸۵۰ میلی گرم ۲ تا ۳ بار در روز به همراه غذا.
درمان ترکیبی: در مصرف همزمان با یک سولفونیل اوره دوز هر دو دارو باید تا رسیدن به یک سطح خونی مطلوب برای گلوکز تنظیم شود. ۵۰۰ میلی گرم به همراه انسولین، در صورت نیاز قابل افزایش بصورت ۵۰۰ میلی گرم در هفته.
کودکان : در کودکان زیر ۱۰ سال ایمنی و کارایی این دارو به اثبات نرسیده است. برای کودکان بالای ۱۰ سال میزان مصرف ماند بزرگسالان است. حداکثر دوز مجاز ۲۰۰۰ میلی گرم در روز است.
سالمندان: به دلیل احتمال کاهش عملکرد کلیه ها یا بیماریهای عروقی می بایست پس از انجام آزمایش هایی مانند تعیین سطح کراتینین صورت گیرد.
* در صورت فراموش نمودن مصرف یک نوبت دارو ، به محض یاد آوری باید آن را مصرف نمود. در صورت فرارسیدن زمان دوز بعدی، از دو برابر کردن دوز بعدی خودداری نمایید.
عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازان اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت بروز عوارض زیر و یا عوارضی غیر از آنچه در برگه راهنما فید گردیده است، با پزشک ، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرید:
عوارض بسیار نادر : اسیدوز لاکتیک، کاهش قند خون، آنمی مگالوبلاستیک (کم خونی) با علائم ضعف و خستگی مفرط که ناشی از سوء جذب ویتامین ۱۲ B می باشد و واکنش های مسمومیت کبدی مانند هپاتیت کلستانیک؛ لذا در صورت غیر طبیعی شدن معیارهای کبدی و بروز علائمی نظیر خستگی، بی اشتهایی و کاهش وزن همراه با یا بدون زردی پوست، مصرف متفورمین را قطع کرده و به پزشک خود اطلاع دهید.
عوارض شایع: ناراحتی های گوارشی، سوء هاضمه، بی اشتهایی، استفراغ، اسهال، نفخ، سردرد، درد شکم، کاهش وزن و احساس طعم فلزی در دهان.
تداخلات دارویی:
*مصرف همزمان متفورمین با سایمتیدین یا سایر داروهای کاتیونی که توسط انتقال لوله ای (توبولار) کلیه دفع می شوند، مانند آمیلوراید، مسدود کننده های کانال کلسیم به ویژه نیفدیپین، دیگوکسین، مورفین، پروکائین آمید، کینیدین، کینین، رانیتیدین، تریامترن، تری متوپریم و ونکومایسین، به دلیل رقابت در دفع از مسیر کلیوی سبب افزایش غلظت متفورمین می شود. در این موارد میزان مصرف دارو توسط پزشک تعیین می گردد.
* مصرف همزمان متفورمین و دیگر داروهای کاهنده قند خون مانند کلوفیبرات، مهار کننده های مونو آمینو اکسیداز، پروبنسید، پروپرانولول، ریفابوتین، ریفامپین، سالسیلات ها، سولفون آمیدهای طولانی اثر و سولفونیل اوره ها ممکن است سبب بروز هیپوگلیسمی شود. در این موارد میزان مصرف دارو توسط پزشک تعیین می گردد.
* مصرف همزمان متفورمین و داروهای افزاینده قند خون مانند داروهای ضد بارداری خوراکی حاوی استروژن، کورتیواستروئیدها، داروهای دیورتیک از جمله تیازیدها، استروژن ها، ایزونیازید، نیاسین، فنوتیازین ها به ویژه کلرپرومازین، فنی توئین، داروهای مقلد سمپاتیک و هورمون های تیروئیدی باعث کاهش اثر درمانی متفورمین می گردند. در این موارد میزان مصرف دارو توسط پزشک تعیین می گردد. و مصرف مزمن و حاد الکل به ویژه در صورت مصرف با معده خالی سبب افزایش غلظت لاکتات خون یا افزایش ریسک هیپوگلیسمی می شود.
* فروزماید موجب افزایش غلظت متفورمین در سطح پلاسما می شود.
*مصرف همزمان متفورمین و داروهای دیدانوزین، استاوودین، تنوفوویر می تواند منجر به اسیدوز لاکتیک گردد.
*روفه کوکسیب و اور لیستات ممکن است موجب افزایش جذب متفورمین و اثرات فارماکولوژیکی آن گردند .
شرایط نگهداری:
* دارو را در دمای زیر ۳۰ درجه سانتیگراد و دور از نور و رطوبت نگهداری نمایید.
*دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید